Przez dwa dni dyskutowano o sytuacji środowiska inżynieryjno-technicznego w kraju, możliwościach wpływania na procesy gospodarcze, sposobach realizacji pomysłów powodujących rozwój polskiej myśli technicznej. Wspominano polskich inżynierów: budowniczych Gdyni, Centralnego Okręgu Przemysłowego, budowniczych kolei w Andach, pojazdu księżycowego, twórców polskiego przemysłu chemicznego oraz przemysłu stoczniowego i lotniczego. Nazwisk znanych w kraju i za granicą polskich inżynierów i techników jest zbyt dużo, aby ich wymieniać. W wyniku tej dwudniowej dyskusji zebrani wystosowali apel do środowiska inżynieryjno-technicznego o poniżej treści:

My niżej podpisani przedstawiciele kadry inżynieryjno-technicznej, zatrudnieni w zakładach pracy, zwracamy się z apelem do całego środowiska, do każdego inżyniera i technika utożsamiającego się z tym środowiskiem:
wspólnie budujmy naszą pozycję w hierarchii społecznej
wspólnie twórzmy przesłanki do dynamicznego rozwoju naszego kraju
wspólnie działajmy na rzecz korzystnych dla nas zmian w prawie
wspólnie budujmy szacunek dla naszej grupy społecznej.

W demokracji nie wystarczą wykształcenie i kwalifikacje, nie wystarczy dobrze i wydajnie pracować – trzeba wspólnymi, przemyślanymi działaniami budować pozycję grupy społecznej w środowisku, bo w przeciwnym razie inne grupy lepiej zorganizowane, lepiej wspólnie działające – zyskują, a nasza grupa zawodowa traci. Przekłada się to na gorsze wynagrodzenia, a także gorsze warunki pracy i działalności.

Uprawnienia nie są dane raz na zawsze, a pozycja w firmie zależy od pozycji grupy w społeczeństwie – nie zapominajmy o tym.

Nikłe perspektywy dla młodzieży znalezienia zatrudnienia zgodnego z wykształceniem, to efekt przede wszystkim braku wspólnych działań o prawidłowy rozwój kraju. Kadra dydaktyczna uczelni powinna przyłączyć się do naszych działań, aby nie kształcić kolejnych pokoleń młodzieży o nieprzydatnych w Polsce kwalifikacjach.

Naszą ideą jest, by ludzka mądrość nieustannie powiększana przez rosnącą wiedzę i doświadczenie, była jak najlepiej ukierunkowana na rozwój polskiej gospodarki, by najnowocześniejsza myśl techniczna powstawała również w Polsce, by polski przemysł nie był zbiorowiskiem montowni zagranicznych koncernów, ale dawał powszechną możliwość realizacji śmiałych rozwiązań polskich inżynierów.

Zdajemy sobie wszyscy sprawę z racjonalności hasła „W jedności siła”. Pokażmy, że nasza wola współpracy nie kończy się na słownych deklaracjach.

Opracował:

                                                                       Wiceprzewodniczący Zarządu Krajowego ZZIT
                                                   ds. kontaktów z samorządami i organizacjami pozarządowymi
                                                                                        Bronisław Urban
*tytuł pochodzi od redakcji