Moc jest z nami! Wielkie serca i spore pieniądze!

Prawie 90 tysięcy złotych zebrano w sztabie Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Turku podczas niedzielnego finału Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Hojnie wrzucano do puszek, wysoko licytowano podczas finału. Antoni Karolak na przykład postanowił za 4000 złotych zostać przez jeden dzień burmistrzem Turku. Jednak trzeba przyznać, że bohaterami (nie tylko tego finału Orkiestry) zostali uczniowie miejskich podstawówek

Czytaj str. 12 i 13 a także na str. 11 i 9

 

Nasze szkoły w XIX Rankingu Szkół Ponadgimnazjalnych

Powiatowa oświata w cieniu metropolii

Normalnie to już XIX ranking dziennika Rzeczpospolita i miesięcznika Perspektywy. Ale w obowiązującej formule jest to dopiero siódma edycja. I w tegorocznym zestawieniu Liceum Ogólnokształcące w Turku, zajmując 409 miejsce po raz siódmy z rzędu lokuje się na elitarnej liście najlepszych 500 liceów, których w skali kraju jest łącznie 1876. Odmienne kryteria obowiązują w przypadku listy rankingowej średnich szkół technicznych, stąd jest to oddzielny ranking. I na tej liście oba działające na terenie powiatu tureckiego technika wypadają dość przeciętnie.

Jeszcze siedem lat temu licea i średnie szkoły techniczne były na jednej liście rankingowej. A przecież licea i technika to dwie odmienne rzeczywistości edukacyjne. Dlatego bardzo dobrze się stało, że od 2011 roku obowiązują dwie odrębne listy rankingowe. Dla tej licealnej kryterium o największej wadze stanowi ocena egzaminu maturalnego z przedmiotów dodatkowych. Bo aż 45 proc. Z kolei sukcesy w olimpiadach przedmiotowych w rankingu licealnym ważą w 30 proc. Natomiast dla techników oba te kryteria mają mniejszą wagę, bo odpowiednio - 30 i 20 proc. Za to w aż 30 proc. waży w tym przypadku wynik egzaminu zawodowego, którego nie ma w liceach.

Kryterium oceny z maturalnych przedmiotów obowiązkowych dla liceów ma wartość 25 proc., a dla techników – 20 proc.

Należy też wspomnieć o różnicy w długości obu list rankingowych. Na licealnej mieści się 500 szkół na 1876 liceów w skali kraju, a lista rankingowa techników obejmuje 300 pozycji na 1779 techników w Polsce. Czytaj str. 10

 

Nie da się rozciągnąć Wyzwolenia, ale...

Wystarczą chęci, wiaderko farby i pędzel

W całym Turku brakuje miejsc parkingowych. Wyjątkiem nie jest też Osiedla Wyzwolenia. Właśnie z tego powodu, radny miejski Maciej Aniołczyk, zorganizował tam spotkanie. Przedstawiciele Urzędu Miejskiego oraz Spółdzielni Mieszkaniowej „Tęcza” obiecali, że w tym roku powstanie na osiedlu 300 miejsc parkingowych.

Radny Maciej Aniołczyk już kilkukrotnie organizował spotkania, jednak uczestniczyło w nich niewiele osób. Frekwencja podczas wtorkowego, 10 stycznia, przeszła jego najśmielsze oczekiwania. W klasie Szkoły Podstawowej nr 5 zebrało się tak dużo ludzi, że trzeba było dostawiać krzesła. Oprócz mieszkańców osiedla, zaproszeni także zostali na nie przedstawiciele miasta, spółdzielni mieszkaniowej oraz policjanci. Jerzy Pawłowski, wiceprezes „Tęczy”, mówił, że spółdzielnia mieszkaniowa, jest właścicielem zaledwie pięciu procent terenów na Osiedlu Wyzwolenia. Reszta należy do miasta. -Podjęliśmy decyzję, że w 2017 i 2018 roku, przy blokach 4, 5 i 6, zrobimy kilkaset miejsc parkingowych. W tym roku będzie ich 130 – zapewniał. Jednak uczestnicy spotkania chcieli natychmiastowych rozwiązań. Pytali, czy w miejscach, gdzie mają one powstać, do czasu rozpoczęcia prac, jest możliwość zrobienia tymczasowych parkingów. –Jaki to problem. Wystarczy wiaderko farby i pędzel, ewentualnie znak – mówili. Pawłowski przyznał, że propozycja jest realna. Obiecał, że na najbliższym posiedzeniu zarządu spółki zgłosi taki wniosek.Czytaj str. 3

 

Rozpoczęły się prace nad Programem rewitalizacji dla Gminy Miejskiej Turek

Znajomość turkowskich realiów pilnie potrzebna

Zaplanowane na piątek, 13 stycznia, spotkanie konsultacyjne miało być pierwszym krokiem w pracach nad Programem rewitalizacji Gminy Miejskiej Turek na lata 2016-2023. Przyczyn tego, że nie było ono tak owocne jak mogłoby, osoby ciut bardziej przesądne upatrywać mogą w pechowej dacie, na którą spotkanie zaplanowano. Ale są chyba tego bardziej racjonalne powody. Bowiem za słabą stroną przedsięwzięcia na tym etapie stoi niezbyt przenikliwa diagnoza mająca wszak stanowić punkt wyjścia do dalszej dyskusji.

Na przygotowanie Programu rewitalizacji Gminy miejskiej Turek na lata 2016-2023 władze miasta pozyskały środki zewnętrzne, co w 90 procentach umożliwi sfinansowanie tej dokumentacji. Za prace nad tym przedsięwzięciem odpowiedzialność wzięło Konsorcjum Firm UTILA Sp. z o.o., które wygrało stosowny przetarg rozpisany przez miasto.

Pierwszym krokiem w przyjętym harmonogramie prac nad rzeczonym Programem rewitalizacji było zebranie informacji o mieście. Pozyskane informacje umożliwią określenie, w których częściach miasta występuje nagromadzenie zjawisk kryzysowych. Co z kolei ma pozwolić na wskazanie obszaru zdegradowanego i obszaru rewitalizacji. Bowiem Programowi postawiono dwa jednoczesne ograniczenia – obszar rewitalizacji może obejmować maksymalnie 20 proc. powierzchni miasta i być zamieszkany przez max. 30 proc. mieszkańców. Tak więc przyjdzie stanąć przed wyborem i dlatego tak ważne są kryteria wedle których będziemy dokonywać przyszłego wyboru. Czytaj str. 4

 

W ZST polonez rozpoczął przygotowania do matury

Cztery lata minęły jak jedna chwila

Polonezem maturzyści z Zespołu Szkół Technicznych zainaugurowali w powiecie symboliczny czas wymierzany stoma dniami do matury. Zanim jednak zabrzmiały dźwięki posypał się grad kwiatów i podziękowań. Za trud wychowania i opiekę dziękowali nie tylko nauczycielom, ale przede wszystkim rodzicom. Ostatnim należą się szczególne wyrazy uznania za zorganizowanie iście królewskiego przyjęcia.

Pierwsza studniówka już za nami. W sobotni (14 grudnia)wieczór w Zajeździe Staropolskim w Olszówce bawili się uczniowie Zespołu Szkół Technicznych w Turku. Uroczystość poprowadzili maturzyści Klaudia Latuszewska i Mateusz Jabłoński. Jak mówili, czekali na tę chwilę cztery lata. -W pierwszej klasie wydawała się nam ona tak odległa, że niemal nierzeczywista. Dziś staje się faktem. Są dwie drogi, by przeżyć życie. Pierwsza - żyć tak, jakby nic nie było cudem. Druga - żyć tak, jakby cudem było wszystko. Nasze życie to ciągła wędrówka, a do celu wiodą różne drogi. Czasem to twardy, ubity trakt, innym razem wąska ścieżka pełna kolein. Właśnie dobiega kresu kolejny etap naszej podróży – podkreślali. Maturzyści przyznali, że początek nauki w technikum nie był łatwy. Idąc do szkoły widzieli obce twarze, mieli dużo nowych obowiązków, stąd brały się wątpliwości czy dotrzymają innym kroku. Jednak serdeczny uśmiech nowego wychowawcy, pierwsza dobra ocena oraz życzliwa pomoc kolegi, dały młodzieży przekonanie, że kroczą właściwą drogą. Dlatego podkreślali z przekonaniem, że technikum nie jest dla nich tylko szkołą, ale drugim domem. Czytaj str. 8 i 9

 

Powojenne dzieje dobrskiej synagogi

Nie dom, nie szkoła, a stodoła

Zawiłe były powojenne losy dobrskiej synagogi. Przedstawiciel gminy żydowskiej podarował ją miastu na potrzeby oświaty. Miejska Rada Narodowa chciała zaadoptować ją na mieszkania. Był to chybiony pomysł, który nie został zrealizowany. W efekcie doszło do rozbiórki synagogi, a cegły posłużyły do wzniesienia zabudowań w gospodarstwie rolnym.

Żydzi osiedlili się w Dobrej na początku XVI wieku. Jednak dopiero w 1639 roku gmina żydowska otrzymała zgodę na wzniesienie synagogi. Była drewniana i jak wiele budynków w owych czasach spłonęła. W 1761 roku dobrscy Żydzi ponownie otrzymali pozwolenie na wybudowanie synagogi, która musiała się znajdować 300 łokci (ok. 176 metrów) od kościoła. Jednocześnie określono relację między wspólnotą żydowską, a parafią rzymsko-katolicką. Dokument ten zatwierdził arcybiskup Władysław Aleksander Łubieński - prymas Polski. Przy synagodze był kirkut (cmentarz), na którym grzebano zmarłych do XIX wieku.

Data wzniesienia murowanej synagogi nie jest znana, wiedza na ten temat odeszła wraz z holokaustem. Okupanci niemieccy po wywiezieniu Żydów z Dobrej, urządzili tam kasyno. W dobrskim kościele był wówczas magazyn. W obu budynkach przed ucieczką w 1945 roku zdetonowano materiały wybuchowe. Kościół został odbudowany, a z synagogi pozostały nagie mury. Czytaj str. 23

 

Pożar na Alei Solidarności

Seicento w ogniu

czytaj str. 2