Być może nie budziłoby to takiego zażenowania, gdyby nie fakt, że owe korepetycje nie mają na celu wyrównywania braków wiedzy uczniów słabych, ale przerabianie z nimi tego, co powinno być zrealizowane podczas lekcji w szkole. Dodatkowe zajęcia dają lepsze przygotowanie do egzaminów, zajmują się przerabianiem materiału, który na maturze obowiązuje, a jednak nie jest przerabiany wraz z innymi z nieznanych przyczyn. Można więc rzec, że szkoła dzieli uczniów na lepszych i gorszych według stopnia zamożności rodzica.

Dziwi także, że wszystko odbywa się jawnie, kadra wychowawcza bez skrępowania namawia na korzystanie z usług swoich lub koleżanki. Nasuwa się także logiczne pytanie: kto jest winien temu, że program edukacyjny przestaje wystarczać nauczycielom, by dobrze i rzetelnie przekazać wiedzę swoim podopiecznym? Czy mamy coraz bardziej chciwych pedagogów, czy coraz mniej pojętne dzieci?

Jak najmłodsi, najbardziej poszkodowani w całej sytuacji, mają uwierzyć w swoje możliwości, kiedy od początku nauki mówi im się, że nie dadzą sobie sami rady: z testami w VI klasie, z egzaminami pod koniec gimnazjum, czy wreszcie z maturą? Metoda zastraszania i skuteczne zawyżanie poprzeczki jest najlepszą reklamą, bowiem uczniowie, przekonani o trudnościach ich czekających, sami szukają pomocy, oczywiście nie bezinteresownej.

Według różnych sygnałów, ceny korepetycji wahają się w przedziale od 30 do 50 zł za godzinę, a największą popularnością cieszą się: matematyka, języki obce, chemia i historia, chociaż słyszy się nawet o języku polskim. Do tego dochodzą koszty dowozu dzieci i coś, czego nikt nie jest z stanie zwrócić i dzieciom, i rodzicom - stracony czas. Na pocieszenie można jednak dodać, że zdarzają się nauczyciele organizujący we własnym zakresie bezpłatne spotkania z uczniami, tzw. fakultety.

Nadzieją dla bardziej zdeterminowanych i zdolnych są licea w Koninie i Kaliszu, które motywowane większą rywalizacją placówek edukacyjnych, wychodzą naprzeciw, proponując bezpłatne zajęcia na uczniów zdecydowanych na zdawanie nietypowych przedmiotów na maturze (np. historię sztuki czy historię tańca). Szkoda tylko, że w Turku zamiast postępu i chęci niesienia kaganka oświaty, po raz kolejny zwycięża marazm i własny interes.

Drodzy Czytelnicy, jakie Wy macie odczucia i wspomnienia związane z tematem?

M.A.