W skład nowo powołanej rady wchodzą: Dariusz Kałużny – przewodniczący, Artur Janik – przedstawiciel Wojewody Wielkopolskiego, Tadeusz Gebler, Cezary Krasowski, Mirosław Broniszewski, Krzysztof Roman, Karol Mikołajczyk, Elżbieta Klanowska, Ireneusz Augustyniak, Jan Nowak, jan Smak, Krystyna Szkudlarek-Graczyk oraz Tomasz Wroniak.

Brak burmistrza Antosika rzucił się w oczy radnej Kamili Frątczak. – Burmistrz miasta Turku nie wyraził chęci bycia w tej radzie? – dociekała zdziwiona. – Każdy członek otrzymał pismo z zapytanie czy wyraża chęć kontynuowania kadencji i wszyscy członkowie taką zgodę wyrazili oprócz pana burmistrza Antosika, który napisał, że nie wyraża zgody – odpowiedział Starosta. – Nie ukrywam, że byłem troszeczkę zdziwiony, napisałem, że może miasto, może burmistrzowie wyłonią jakiegoś przedstawiciela. Nie jest to obowiązkowe, ale widzę że pan burmistrz czy miasto nie jest zainteresowane losami naszego szpitala, służby zdrowia. To był mój autorski projekt żeby w tej radzie zasiadały pierwsze garnitury. Jest to trochę przykre, mieliśmy w ubiegłych latach mnóstwo dezinformacji, zapytań jeśli chodzi o szpital. Jeżeli pan burmistrz byłby na tych posiedzeniach, to by wszystko wiedział.

Burmistrz Antosik nie ukrywa, ze z rady społecznej rzeczywiści zrezygnował, czując, że nie ma w niej właściwie nic do powiedzenia. Jest jednak oburzony zarzutami starosty, dotyczącymi braku zainteresowania szpitalem. – Tylko w latach 2015-2020 dofinansowaliśmy szpital kwotą 920 tysięcy złotych. To chyba nie jest mało – mówi. Jak mówi, starosta mógł wystąpić z taka propozycją do Rady Miasta Turku, która wyznaczyłaby swojego przedstawiciela. To załatwiałoby sprawę. Mało tego, podobne rozwiązanie w czasie piątkowych obrad padło z ust przewodniczącego Piotra Szewczyńskiego. – Powiem wprost, jeżeli nie życzy tego sobie pan burmistrz, to co my mamy w tym zakresie zrobić? Pan burmistrz sobie nie życzy, nie wyraża zgody. Jest to przykre i żenujące – podsumował starosta.

Od 2011 roku obowiązują zmiany wprowadzone przez ustawę o działalności leczniczej, które odbierają radzie społecznej w podmiotach leczniczych niebędących przedsiębiorcami, jedyne środki oddziaływania władczego zarezerwowane dla niej wcześniej przez ustawę o zakładach opieki zdrowotnej: uchwalanie statutu zakładu (który miał być ostatecznie zatwierdzony przez „organ założycielski”) oraz zatwierdzanie przygotowanego przez kierownika zakładu opieki zdrowotnej regulaminu porządkowego. W praktyce oznacza to znaczne zmniejszenie roli tego organu. Większość przedstawicieli doktryny i praktyków ocenia istnienie rady społecznej negatywnie. Z uwagi na fakt, iż nie uczestniczy ona w procesie zarządzania podmiotem leczniczym, jej członkowie nie są jego pracownikami, nie zna bieżących problemów podmiotu leczniczego, tylko w niewielkim stopniu może mu pomóc. Ponadto stanowi jedynie kolejne ogniwo w procesie decyzyjnym, wydłużając czas potrzebny do podjęcia konkretnych decyzji.

W tym miejscu można sobie zadać pytanie: co dla włodarzy jest istotniejsze – kolejny punkt w długiej liście rozbieżności między miastem a powiatem, czy rzeczywiście rada społeczna, której niewielki wpływ na działalność szpitala, jest chyba przez starostę przeceniany.