Czwartkowe jasełka uzmysłowiły wszystkim osobom, zgromadzonym na widowni, że wśród nas są ludzie, którzy mogą utracić wiarę w tak ważne wartości, jak nadzieja czy miłość. Utracić z powodu osób, które są wokół. Jak ma się czuć młoda dziewczyna na wózku inwalidzkim, której brakuje bliskości przyjaciół? Jak czuć się może też osoba starsza, emerytka, która samotnie spędza czas w czterech ścianach swojego domu? Która może czasami nie mieć jedzenia w lodówce, bo bliscy i sąsiedzi zapomnieli się o to zatroszczyć, żadnemu z wnuków nie wpadło do głowy zrobić babci zakupy?

Właśnie takie codzienne sprawy stały się motywem przewodnim jasełek w ZSR. Podczas przedstawienia widzowie mogli zobaczyć, jak tłum ludzi próbuje przejść przez bramę niebios. Nie jest to łatwe, choć w tłumie tym pojawiają się osoby inteligentne, szanowane w swoim środowisku, często bardzo aktywne. Cóż jednak z tego, skoro szybko okazuje się, że do każdej z tych osób św. Piotr ma zastrzeżenia. Nauczycielka była pracowita, ale zaniedbywała rodzinę. Pielęgniarka twierdzi, że zajmowała się cierpiącymi, ale mało było w tym życzliwości. Majętny biznesmen nie szczędził pieniędzy, ale złotówki i dolary nie mogą przesłonić naszych wad. Nawet ksiądz nie okazał się postacią, którą aniołowie powitaliby od razu w niebie.

Tak oto fabuła jasełek pokazała jak na dłoni, że nie można ustawać w swoich staraniach i spoczywać na laurach, gdy tylko uznamy, że jesteśmy w miarę dobrymi ludźmi. Na kwestię naszych zachowań trzeba spoglądać szerzej, by mieć pewność, że nie popełniamy – nawet nieświadomie – błędów, nie dopuszczamy się grzechu, nie krzywdzimy kogoś swoją postawą i biernością.

AW