Św. Rita, patronka w trudnych okolicznościach, należy do jednej z częściej kultywowanych świętych w krajach chrześcijańskich. Urodziła się we Włoszech, w XIV w niewielkiej miejscowości w pobliżu Asyżu. Już od najmłodszych lat wykazywała ogromną pobożność i uwielbienie dla Jezusa. Choć jej największym marzeniem było poświęcić się skromnemu życiu zakonnemu, rodzina zdecydowała inaczej – św. Rita została wzorową żoną i matką.

Niestety życie rodzinne doświadczyło ją boleśnie, mąż gwałtownik zginął z rąk politycznego przeciwnika a synowie zaś nie marzyli o niczym innymi, jak tylko o zemście na wrogach ojca. Wtedy św. Rita po raz pierwszy wybłagała u Boga pomoc w beznadziejnej sytuacji, prośba została wysłuchana – synowie nie popełnili zbrodni i oboje umarli podczas trwającej wówczas zarazy. Tuż po ich śmierci święta wstępuje do klasztoru sióstr Augustianek, gdzie spędza resztę swojego życia, będąc wzorem cnót i świętości.

Już za życia wyprasza wiele łask potrzebującym modlitewnego wsparcia. Umartwia się, by wspomóc chorych, cierpiących i małżeństwa przeżywające sytuacje kryzysowe. Umiera 22 maja 1457 roku. Liczne cuda, jakie działy się po śmierci św. Rity, sprawiły że została kanonizowana 24 maja 1900 roku przez Papieża Leona VII.

Uroczystość wprowadzenia relikwii w galewskim kościele odbyło się w przededniu rocznicy śmierci, a tym samym święta orędowniczki od spraw trudnych i beznadziejnych. Wydarzenie poprzedziło nawiedzenie relikwii, które odprawiane było we wszystkich parafialnych wioskach, począwszy od dnia 7 maja.

Biskup Mering, który przewodniczył dzisiejszej uroczystej mszy świętej, podniósł kościół pw. Przemienienia Pańskiego do rangi sanktuarium, poświęcił także odrestaurowaną wieżę.