W dniu 23 listopada 2011 roku weszło w życie Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 3 sierpnia 2011 r. w sprawie gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi (Dz. U. z dnia 22 sierpnia 2011 r.). Spowoduje to niemałe zamieszanie, pośród miłośników innych „żyjątek”, niż popularny pies czy kot.

Przede wszystkim podczas sąsiedzkiej czy koleżeńskiej wizyty powinniśmy dostrzec, czy nasz gospodarz skrywa jakąś "bestię". W myśl przepisów: "Na zabezpieczeniu wewnętrznym, w widocznym miejscu, umieszcza się tablicę o rozmiarze nie mniejszym niż format A5, z czytelnym napisem: "UWAGA! ZWIERZĘ NIEBEZPIECZNE DLA ŻYCIA I ZDROWIA LUDZI". Owo  zabezpieczenie wewnętrzne to min. terraria, akwaterraria, klatki wewnątrz pomieszczeń,  oddzielone budynki, zamknięte pomieszczenia przeznaczone w całości dla zwierząt.

"Milusińscy" zostali podzieleni na pewne grupy. Jeśli ktoś hoduje np. Żmiję Sykliwą, Czarną Wdowę, Mokasyna Błotnego lub inny z około 260 gatunków "pupili", to znaczy że jest w posiadaniu zwierzęcia z Kategorii I - najbardziej niebezpiecznych gatunków lub grup gatunków zwierząt, które z przyczyn naturalnej agresywności lub właściwości biologicznych mogą stanowić poważne zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi. Jak informuje Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, tacy hodowcy mają 6 miesięcy na przekazanie zwierząt podmiotom uprawnionym do ich posiadania.

Kategoria II to pozostałe gatunki lub grupy gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi. Ich posiadacze muszą postarać się o stosowne zezwolenia. Ponadto miejsca przetrzymywania zwierząt muszą być odpowiedni zabezpieczone. Hodowcy na spełnienie wymogów mają czas 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

Jak informuje § 5. Ustawy: "W miejscu przetrzymywania zwierzęcia niebezpiecznego należy umieścić łatwo dostępne: 1) informację zawierającą nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa istnieje; 2) opis jego oznakowania; 3) instrukcję zawierającą: a) sposób postępowania w przypadku ucieczki zwierzęcia niebezpiecznego, obejmującą w szczególności metody jego odłowienia lub innego unieszkodliwienia, b)  informację o posiadanym niezbędnym sprzęcie umożliwiającym schwytanie lub unieszkodliwienie zwierzęcia niebezpiecznego w przypadku jego ucieczki,c)  sposób postępowania w razie ukąszenia przez zwierzę niebezpieczne w przypadku zwierzęcia jadowitego;4) sprzęt umożliwiający schwytanie lub unieszkodliwienie zwierzęcia niebezpiecznego w przypadku jego ucieczki."

AW
Źródło: www.gdos.gov.pl / isap.sejm.gov.pl