Jak przystało na dyskusję o pieniądzach, toczoną przez władysławowskich samorządowców, rozmowa szybko zeszła na temat pokopalnianych gruntów, które gmina chciałaby zbyć. Wątpliwości co do tego, że wizja pozyskania wielkich pieniędzy i stworzenia tam osiedla domów z prawdziwego zdarzenia jest jedynie mirażem, nie mieli chociażby panowie Wypych i Szustakowski. Nie zabrakło również „lamentów” nad zadłużeniem gminy.

Utyskiwaniom dotyczącym biedy panującej we Władysławowie nie mógł biernie przysłuchiwać się wójt, który postanowił przypomnieć radnym, iż w tymże samorządzie robi się naprawdę wiele. – W tym roku inwestujemy około... ponad milion złotych w wymianę rur wodociągowych. Zwróćmy uwagę - znowu jesteśmy gminą, która inwestuje z tych pieniędzy europejskich. W poprzednich latach żeśmy zrobili przydomowe oczyszczalnie. (…) To nie jest przejadane. Jedną z większych inwestycji była też budowa Gimnazjum we Władysławowie – wyliczał Krzysztof Zając

Wyjaśnienia wójta nie uspokoiły bynajmniej radnych. – Skoro jest tak dobrze, to czemu jest tak źle!? – pytał Józef Szustakowski. Z kolei przewodniczący Marek Szczeciński stwierdził wprost, że słowa padające na sali obrad i mające na celu załagodzenie sytuacji momentami przypominają mu wręcz żarty: – To tak, jak w kabarecie Smolenia. Nie mówi się, że traktor ma jedno koło zepsute, tylko że trzy dobre. Przecież to jest to samo, ale jak brzmi.

Skoro dyskusja nabrała już tempa, samorządowcy nie mieli zamiaru bynajmniej wyciszać emocji. Przykładowo wójt stwierdził, iż część radnych powinna popatrzeć na to, w jakim stylu pracują samorządowcy w Przykonie, zamiast jątrzyć i robić antyreklamę gruntom, które chce sprzedać gmina. – W Przykonie radni pomagają i chcą coś zrobić, a nie mówią w sposób taki, że jest źle, że grunt się nie nadaje, że coś może pęknąć, że może coś się zrobić. (...) Państwo non stop mówicie, że to się wszystko nie nadaje, że niepotrzebnie, że kłamiemy. Przestańcie takie głupoty mówić! – upominał samorządowców wójt Zając.

Atmosferę politycznej połajanki podsyciła wizja rezygnacji z dofinansowania kwotą 250 000 zł zakupu wozu strażackiego. – OSP Władysławów zostało wprowadzone w maliny. (…) Tak nie można! Nie można raz dać, za chwilę odbierać. Kto daje i odbiera, ten się w piekle poniewiera. To jeszcze jest w budżecie, strażacy mają nadzieję na samochód. Teraz odebranie tego zrodzi potężne problemy dla OSP! – apelował Ryszard Wypych. – Dopóki nie podniesiemy ręki, w budżecie to 250 000 zł jest! W jaki sposób pan wójt wybrnie z tej niezręcznej sytuacji? – dociekał Józef Szustakowski.

Oporu przeciw budżetowym cięciom nie mógł pojąć Krzysztof Zając, który wypomniał niektórym radnym, że przecież sami tak często mówią o konieczności oszczędzania: – Powinien pan, panie radny Szustakowski dziś, jeśli wyciąga pan jakieś wnioski, głosować za tym, żeby to zdjąć z budżetu, bo nie mamy możliwości zakupu, bo nie ma pieniędzy.

Takiemu, a nie innemu „dłubaniu” w budżecie nie mógł  przyglądać się ze spokojem Marek Szczeciński. Przewodniczący wygarnął wójtowi, iż oszczędności nie szuka się tam gdzie powinno, a na cięciu kosztów cierpią rozmaite instytucje i inwestycje. – Znicz jest na rezygnacji, „OLO” chyba rezygnuje od czerwca, samochód miał być zapisany w  budżecie - też rezygnacja, nauczyciele - wypłaty z opóźnieniem. (…) To co w tym momencie było w tym projekcie budżetu? Bzdury, które teraz trzeba co miesiąc awaryjnie poprawiać! – nie krył oburzenia Marek Szczeciński. Wtedy wójt przypomniał przewodniczącemu, iż istniała przecież propozycja likwidacji 8 oddziałów szkolnych, która przyniosłaby oszczędności, ale radni nie zdecydowali się na taką edukacyjną rewolucję.

Projekt uchwały ws. WPF na lata 2013-2022 przeszedł przy 7 głosach „za” i 7 wstrzymujących. Z kolei projekt uchwały dotyczący zmian w budżecie – zakładający odstąpienie od wsparcia zakupu wozu strażackiego kwotą 250 000 zł – poparło 7 radnych, 2 osoby były mu przeciwne, 5 samorządowców wstrzymało się od głosu.

– Nie kupując tego wozu, który w sumie kosztuje 650 000 zł, tracimy możliwość pozyskania 400 000 zł. (…) Jeśli ma się wybór, to tnie się koszt tam, gdzie jest coś mniej ważnego. Tutaj przeszło nam koło nosa 400 000 zł! – grzmiał przewodniczący Szczeciński. – Wyszło byle jak – wspierał przewodniczącego sołtys Russocic.

AW