Książka niełatwa, trzeba przy niej pomyśleć, a myśląc nie zawsze dochodzi się do optymistycznych wniosków, zwłaszcza dotyczących przeszłości. Z każdej napisanej strony bije jednak nadzieja na lepsze. Ogromnie podoba mi się szacunek księdza dla każdego człowieka, nawet jeśli go krytykuje, czy się z nim nie zgadza.

Z ogromnej wiedzy nabytej przez lata przebija niezwykła pokora, że jednak nie wszystko wie najlepiej, często pisząc, że są mądrzejsi, których warto słuchać. Książka nadzwyczajnie aktualna.

Zadziwiające jak doskonale skomentowane zostały te wszystkie kampanie, debaty, dzisiejsze polityczne przepychanki. Celnie i ze zrozumieniem dla różnorodności poglądów i różnic. Bo przecież piękne jest to, że się różnimy, nie tylko fizycznie ale także światopoglądowo.

W zebranych tu tekstach ksiądz Adam Boniecki jest pełen dystansu, skłonny do żartu. Tolerancyjny i pełen empatii. Zawsze z humorem skłonny wyciągać z rękawa szpilkę na widok nadmuchanego balona. Dla mnie osobiście odważnie i niezależnie myślący autorytet, na którego głos czekają wierzący i niewierzący.

W połowie książki pojawia się taki cytat „Zanim rzucisz kamieniem w bliźniego, najpierw stuknij się tym kamieniem w głowę..” Jakże jest mocny i znaczący. Tak łatwo dziś przychodzi nam ocena poglądów i życia innych ludzi, zwłaszcza tych, których kompletnie nie znamy.

Autor często przypomina, że zło nie jest marginesem i mówienie, że istnieje tylko dobro jest bardzo szkodliwe. Nie daje mu jednak spokoju skąd bierze się i jedno i drugie...

Czytając kolejne strony odnosi się jednak nieodparte wrażenie, że prostsze i mniej skomplikowane jest dawanie dobra, pomimo trudności, których w naszym życiu nam przecież nie brakuje.

Najbardziej ujął mnie rozdział zatytułowany „Miecz Damoklesa”. Wiosną sekretarz generalny ONZ Antonio Guterres uznał rok 2021 za przełomowy w zmaganiach z globalnym kryzysem klimatycznym. Raporty z każdym rokiem zatrważają, sytuacja niestety nie ulega poprawie i katastrofa ekologiczna wisi na włosku, jak miecz nad głową Damoklesa. Ksiądz Boniecki namawia do nawrócenia ekologicznego, łączenia sił i jedności w działaniu. Jest to niezbędne do stworzenia trwałej zmiany i ratowania naturalnego środowiska. Pamiętając, że Ziemia to jedyny Dom jaki mamy. To oczywiste, że kiedy jest zagrożenie globalne, skuteczna może być tylko solidarna odpowiedź całego globu. Dlatego zmianę warto zacząć od nas samych. I może to zrobić każdy z nas. Sposobów by to robić jest naprawdę sporo.

Rok ma jak zawsze 365 dni, a jeśli jest przestępny, to nawet 366. Tak zawsze od stuleci. Nie przyspiesza, ale się kurczy. W młodości żyjemy tak, jakbyśmy mieli przed sobą nieskończenie dużo czasu. A potem odkrywamy, że tak nie jest...Lat przybywa niepostrzeżenie. Więc kiedy z biciem zegara o północy na przełomie grudnia i stycznia zacznie się nowy, niczym nie skażony 2024 rok, pomyślcie także o przeszłości, „w myśleniu nad czasem minionym wracają wspomnienia”… Ciężar czasu przeszłego może i powinien nas wszystkich uczyć pokory i zachęcić by dawać z siebie to co dobre i wartościowe, pomimo różnic, które zawsze będą nam towarzyszyć. A jaki będzie nowy 2024 to w dużej mierze zależy od nas samych. Czy warto zatem bezsensownie tracić czas?

Monika Choinka