Nasza historia: Historia Ochotniczej Straży Pożarnej w Turku cz.1
wg. Monografii Bartosza Stachowiaka

Straż Ogniowa w Turku jest najstarszą jednostką na terenie powiatu oraz jedną z najstarszych w województwie poznańskim. Jej początki sięgają jeszcze XIX wieku, kiedy to w 1874r. ówczesny naczelnik powiatu Jan Sokolnicki oraz F. Kaczorowski, A. Hubner, J. Ehrentraut poczynili pierwsze kroki zmierzające do powołania straży na terenie miasta Turku.
Dokonano zakupu działki przy ówczesnej ul. Konińskiej dziś 3 Maja. W II połowie 1875 roku władze carskie zatwierdziły powołanie jednostki ogniowej. W 1891r. została założona orkiestra dęta.
Straż Ogniowa w Turku w 1881r. liczyła 138 członków czynnych oraz 50 honorowych. Po 15 latach, członków czynnych było już 170. Zarząd dokonał podziału druhów na sekcje: toporników, ratunkową, porządkową, wolnej kolumny, sikawek oraz sygnalistów.
Po zakończeniu I wojny światowej, wraz ze strażą obywatelską członkowie Straży Pożarnej podjęli się zadania utrzymania porządku na terenie Turku.
Prezesem został dr Leon Kruszyński, naczelnikiem wybrano Władysława Kaczorowskiego. W 1928 roku, zarząd straży zakupił nowoczesne jak na tamte czasy motopompy na podwoziu samochodu marki Chevrolet.
20 czerwca 1932 roku wmurowano kamień węgielny pod budowę nowej strażnicy. Prace budowlane trwały 3 lata.
Tuż przed wybuchem II wojny światowej jednostka była w pełni umundurowana, jej sprzęt nie budził zastrzeżeń. Powołano także drużynę żeńską.
Wybuch wojny i zajęcie strażnicy przez Niemców spowodował rozwiązanie jednostki, a na jej miejsce władze okupacyjne powołały nową na wzór niemiecki.
W pierwszych miesiącach 1945 roku przystąpiono do wznowienia działalności jednostki. Nowym prezesem został Józef Jaskulski, naczelnikiem Mieczysław Kaczorowski. Z końcem 1945 roku zakupiono także wóz bojowy marki Steyer. W tym okresie jednostka brała już udział w 110 akcjach gaśniczych.
W dniu 22 lipca 1953 roku oddano do użytku nowy Dom Strażaka. W 1956 roku jednostka liczyła już 104 członków czynnych. W drugiej połowie lat pięćdziesiątych druhowie posiadali już cztery wozy bojowe, motopompę M-800, beczkowóz na 2000 litrów.
Z końcem 1961 roku OSP Turek posiadała na stanie pojazdy: Star 20 GM, Star 21 GBA-16 ze zbiornikami, dwie motopompy typu „ Polonia” jedna DKW, aparaty tlenowe, węże oraz inny sprzęt drobny.
Wczesne lata sześćdziesiąte to okres, w którym strażacka orkiestra odnosiła liczne sukcesy. W 1963 roku była organizatorem Wojewódzkiego Przeglądu Strażackich Orkiestr Dętych, zajmując II miejsce.
Szybki rozwój miasta wymusił powołanie z dniem 1 stycznia 1968 roku Zawodowej Straży Pożarnej, której lokum udzieliła OSP.
Do 1972 roku prezesem straży był Mieczysław Kaczorowski. W tym okresie jednostka brała udział przy kilku groźnych pożarach m.in. w 1974 roku uczestniczyła w gaszeniu płonących zakładów „ Stomil” w Poznaniu.
W dowód uznania 100-letniej działalności jednostki w Turku sztandar OSP uhonorowano „Złotym Znakiem Związku OSP RP”, „Medalem 1000 lecia” oraz odznaką honorową „Za zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”.
W 1979 roku była gospodarzem Wojewódzkiej Akademii z okazji „ Dnia Strażaka” goszcząc uczestników z całego województwa.
CDN
Tekst: fragmenty Monografii Ochotniczych Straży Pożarnych Powiatu Tureckiego. Bartosz Stachowiak
Zdjęcia: archiwum OSP Turek i Muzeum Miasta Turek
