Gdyby nie Braun i Zworykin, być może telewizja cyfrowa nie pojawiłaby się na świecie
Telewizja cyfrowa, nawet setki różnych kanałów, doskonała jakość dźwięku stereo, ogromne ekrany na ścianach i wprost niezwykłe oprogramowanie… Tak dziś wygląda telewizja, z której korzystamy na co dzień. I choć jeszcze 50 lat temu trudno było tak sobie wyobrażać telewizję, to nigdy by się to nie wydarzyło, gdyby nie dokonania z przełomu XIX i XX wieku.
Dziś można śmiało stwierdzić, że historia telewizji rozpoczyna się pod koniec XIX wieku, ale wówczas mają miejsce tylko pewne przełomowe wydarzenia. W 1877 roku polski filozof i psycholog Julian Ochorowicz określił zasady i warunki, w których mogłaby działać telewizja monochromatyczna. Z kolei 20 lat później Aleksander Popow, rosyjski konstruktor, pokazał światu pierwszą antenę nadawczo-odbiorczą. Mniej więcej w tym samym czasie Karl Braun, niemiecki fizyk, zaprezentował swoją lampę, dzięki której w przyszłości miał powstać pierwszy kineskop telewizyjny. I choć odbiornik z taką lampą powstał w 1907 roku, to na ikonoskop, czyli na analizującą lampę telewizyjną i na kineskop, czyli lampę ekranową, trzeba było jeszcze poczekać, a dokonał tego Władimir Zworykin.
Prawdziwe początki telewizji na świecie
Gdy w 1901 roku udało się przesłać sygnał radiowy przez Atlantyk, nikt nawet nie marzył, że już za 27 lat uda się to samo zrobić z sygnałem telewizyjnym. Rok 1928 można zatem uznać za początek telewizji na świecie, bo wówczas w Stanach Zjednoczonych rozpoczęła pracę pierwsza stacja telewizyjna, która nadawała program według tak zwanej ramówki.
Od tego momentu telewizja zaczęła się dynamicznie rozwijać w wielu krajach. W 1934 roku pojawił się elektroniczny system telewizji i po raz pierwszy przekazano obraz telewizyjny z wozu transmisyjnego ustawionego na jednej z ulic Nowego Jorku. Z kolei w Polsce w tym samym roku przeprowadzono eksperymentalną emisję programu telewizyjnego, a co ciekawe, wówczas w naszym kraju było tylko 25 odbiorników telewizyjnych rodzimej produkcji.
Rozwój telewizji spowolniła II wojna światowa, ale zanim to się stało, to w 1936 roku stacja BBC uruchomiła nadawanie regularnego serwisu informacyjnego. Sensacją były też transmisje telewizyjne z olimpiady w Berlinie. Kilka lat po wojnie, w 1950 roku w USA było już 1,5 mln telewizorów, które odbierały program czarno-biały.
Najpierw analogowa, a dziś telewizja cyfrowa zawładnęła także Polską
Pierwszy program telewizyjny w Polsce nadano w 1952 roku. Była to półgodzinna etiuda baletowa, którą odbierano wówczas na nielicznych odbiornikach telewizyjnych działających w naszym kraju. Dopiero w latach 60. telewizory zaczęły pojawiać się w polskich domach i w świetlicach czy domach kultury, gdzie powstawały sale telewizyjne, do których ludzie przychodzili jak do kina. W 1970 roku mieliśmy dwa programy telewizyjne, ale telewizor kolorowy był ciągle sensacją.
Po okresie stagnacji telewizja w Polsce zaczęła się rozwijać dopiero od 1993 roku, gdy wprowadzono gospodarkę rynkową. Wówczas zaczęły powstawać znane do dziś stacje telewizyjne i kodowane platformy.
Telewizja cyfrowa pojawiła się praktycznie w 1998 roku, gdy pierwsze platformy telewizyjne rozpoczęły cyfrowe transmisje programów telewizyjnych. Wkrótce także telewizja publiczna zaczęła nadawać w formacie cyfrowym, by w lipcu 2013 całkowicie przejść na sygnał cyfrowy, rezygnując jednocześnie z nadawania sygnału analogowego.
