Kabaddi – narodowa pasja Indii

Kabaddi to sport kontaktowy, który w Indiach ma status niemal kultowego. Choć jego początki sięgają tysięcy lat wstecz, współcześnie jest profesjonalną dyscypliną z ligą Pro Kabaddi League, przyciągającą miliony widzów. Gra polega na tym, że zawodnik jednej drużyny (tzw. „raider”) wbiega na połowę przeciwnika, próbując dotknąć jak największej liczby rywali i wrócić na swoją stronę, zanim zostanie powalony. Wszystko to musi zrobić, wstrzymując oddech i powtarzając słowo „kabaddi” jako dowód, że nie zaczerpnął powietrza.

Kabaddi wymaga szybkości, siły i strategii, a jego prostota sprawia, że jest dostępny dla każdego. W Indiach turnieje kabaddi są transmitowane w telewizji, a gwiazdy jak Pardeep Narwal czy Anup Kumar cieszą się statusem celebrytów. Sport ten zdobywa też popularność w innych krajach Azji Południowej, takich jak Pakistan czy Bangladesz, a nawet w Kanadzie wśród diaspory indyjskiej. W 2016 roku Indie zdobyły mistrzostwo świata, potwierdzając swoją dominację.

Sepak Takraw – akrobatyczna siatkówka Malezji

Sepak takraw, znany jako „siatkówka na nogi”, to dynamiczny sport popularny w Azji Południowo-Wschodniej, zwłaszcza w Malezji, Tajlandii i Indonezji. Gra przypomina siatkówkę, ale zawodnicy mogą używać tylko nóg, głowy i klatki piersiowej, a piłka – tradycyjnie wykonana z rattanu – jest mniejsza i lżejsza. Mecz rozgrywany jest na boisku wielkości kortu do badmintona, a drużyny składają się z trzech graczy.

Sepak takraw wymaga niezwykłej zwinności, precyzji i akrobatycznych umiejętności, co czyni go widowiskowym. Zawodnicy wykonują salto, kopnięcia w powietrzu i efektowne bloki, co przyciąga tłumy kibiców. W Malezji sport ten jest częścią kultury narodowej, a drużyna kraju regularnie zdobywa medale na Igrzyskach Azjatyckich. Popularność sepak takraw rośnie także w Europie i Ameryce Północnej, gdzie organizowane są międzynarodowe turnieje.

Hurling – irlandzka duma

Hurling to jeden z najstarszych i najbardziej dynamicznych sportów na świecie, który w Irlandii cieszy się statusem narodowym. Ta szybka gra zespołowa łączy elementy hokeja, lacrosse i rugby. Zawodnicy używają drewnianych kijów (hurley) do uderzania małej piłki (sliotar), próbując zdobyć punkty przez wrzucenie jej do bramki lub między słupki. Mecz trwa 70 minut, a boisko jest większe niż piłkarskie.

Hurling wymaga ogromnej sprawności fizycznej, refleksu i odwagi, ponieważ gra jest kontaktowa, a piłka może osiągać prędkość nawet 150 km/h. W Irlandii najważniejsze rozgrywki, All-Ireland Senior Hurling Championship, przyciągają dziesiątki tysięcy kibiców na stadiony, takie jak Croke Park w Dublinie. Kluby z hrabstw Kilkenny, Cork czy Tipperary dominują w rozgrywkach, a gwiazdy jak Henry Shefflin są narodowymi bohaterami. Hurling, choć mało znany poza Irlandią, jest symbolem celtyckiej kultury i dumy.

Buzkashi – afgańska gra wojowników

Buzkashi, narodowy sport Afganistanu, to jedna z najbardziej nietypowych i brutalnych dyscyplin na świecie. W tej jeździeckiej grze dwie drużyny walczą o kontrolę nad tuszą kozy lub cielęcia, którą należy umieścić w wyznaczonym miejscu. Zawodnicy na koniach używają siły, sprytu i umiejętności jeździeckich, by przejąć „piłkę” i zdobyć punkty. Mecz może trwać kilka godzin, a boisko nie ma ściśle określonych granic.

Buzkashi odzwierciedla wojowniczą kulturę Afganistanu i jest głęboko zakorzenione w tradycji regionu. Rozgrywki, często organizowane podczas świąt lub uroczystości, przyciągają tłumy widzów, a najlepsi zawodnicy cieszą się ogromnym szacunkiem. Choć sport ten jest trudny do zrozumienia dla osób spoza Afganistanu, jego intensywność i pasja sprawiają, że jest fascynującym widowiskiem. Współcześnie podejmowane są próby standaryzacji zasad, by uczynić buzkashi bardziej dostępnym na arenie międzynarodowej. Czy to oznacza, że już niebawem sport ten podbije ranking najpopularniejszych sportów?

Pelota Vasca – baskijska tradycja

Pelota vasca, czyli baskijska pelota, to tradycyjny sport popularny w Kraju Basków (Hiszpania i Francja). Gra polega na odbijaniu twardej piłki o ścianę za pomocą dłoni, rakiety lub specjalnego koszyka (cesta punta). Istnieje wiele odmian peloty, ale wszystkie wymagają szybkości, precyzji i wytrzymałości. Mecze rozgrywane są na korcie zwanym fronton, a najlepsi zawodnicy osiągają prędkość piłki nawet do 300 km/h.

Pelota vasca jest integralną częścią baskijskiej kultury, a turnieje przyciągają zarówno lokalnych kibiców, jak i turystów. Zawodowi gracze, tacy jak Iñaki Osa Goikoetxea, są gwiazdami w regionie. Sport ten jest także popularny w Ameryce Łacińskiej, szczególnie w Meksyku i Argentynie, dokąd dotarł dzięki baskijskim imigrantom. Pelota vasca, choć niszowa, zachwyca dynamiką i różnorodnością.

Shinty – szkocka odpowiedź na hurling

Shinty to tradycyjny sport szkocki, podobny do irlandzkiego hurlinga, ale z własnymi unikalnymi zasadami. Gra zespołowa, w której zawodnicy używają kijów (caman) do uderzania piłki, ma na celu zdobycie bramek. Shinty jest szczególnie popularne w regionie Highlands, a rozgrywki Camanachd Cup gromadzą tysiące kibiców. Sport ten wymaga siły, zwinności i umiejętności taktycznych.

Shinty jest głęboko związany ze szkocką tożsamością, a jego historia sięga setek lat wstecz. Kluby jak Kingussie czy Newtonmore dominują w rozgrywkach, a zawodnicy są lokalnymi bohaterami. Co ciekawe, shinty i hurling mają wspólną celtycką genezę, a od 1896 roku rozgrywane są mecze między reprezentacjami Szkocji i Irlandii, łączące te dwa sporty.

Źródło grafiki:
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kokpar2.jpg

źródło: materiał prasowy nadesłany / sponsorowany