Dariusz Młynarczyk, Marek Pańczyk i Zbigniew Korzeniowski czy to z ogromnym zaskoczeniem, czy wręcz z niedowierzaniem, komentują środowe wypowiedzi Ryszarda Bartosika. Są oni zszokowani do tego stopnia, że wręcz na wyprzódki przypominają wieloletni spór między Romualdem Antosikiem a lokalnymi politykami PiS, jednocześnie sugerując, że miejska koalicja miejska PO / Lewica szłaby na większe koncesje i byłaby bardziej uległa wobec Prawa i Sprawiedliwości.

No cóż, myślę, że wątpię.

I chyba podobnego zdania musiał być Ryszard Bartosik, bo zacisnął zęby i wezwał pisowskich wyborców w Turku, aby w żadnym przypadku w drugiej turze nie zagłosowali na Piotra Rybarskiego.

W tekście sygnowanym przez Marka Pańczyka czytamy, że to największy dysonans w lokalnej polityce. Z kolei Dariusz Młynarczyk, stwierdza: - To nie może być prawda! Zaś Zbigniew Korzeniowski rozważa o ciekawym mezaliansie.

Nie obrażajmy inteligencji lokalnych polityków i wyborców

Szanowni Panowie! Chciałbym zwrócić uwagę, że mówimy tu o materii politycznej, a zatem procesy w tym obszarze powinniśmy analizować w kategoriach politycznych, a przede wszystkim politycznego interesu. I najpierw widać tu, że poseł Bartosik postanowił kierować się interesem swojej formacji. Bo chyba nikt nie powinien mieć złudzeń, że ewentualny sukces wyborczy kandydata PO leżałby w interesie PiSu i jego zwolenników. Tego typu założenia obrażałyby inteligencję zarówno posła Bartosika, jak i jego zwolenników. Trudno też byłoby oczekiwać, że liderzy lokalnych struktur PiS w dalszym ciągu będą upierać się przy horrendalnych błędach, jak choćby rezygnacja z logo partii w takim mieście jak Turek czy powiat turecki. Nie trzeba większej wnikliwości, aby zauważyć, że zostawiwszy logo PiS w biurze poselskim Ryszarda Bartosika Dariusz Kałużny wręcz podarował drugą turę Piotrowi Rybarskiemu. Widać Bartosik uznał, że już wystarczy błędów i znowu zaczął kierować się interesem politycznym swojej partii. Tym samym uznał, że celem PiSu jest nie dopuścić do władzy w mieście swojej głównej konkurencyjnej formacji politycznej.

Antosik wróg, ale swój

Być może tej logice politycznej towarzyszyło powiedzonko sławne z epopei o Kargulach i Pawlakach i poseł Bartosik uznał, że Antosik to wróg, ale jednak swój wróg.

Najdziwniejsze w tym wszystkim jest jeszcze i to, że swoją środową wypowiedzią nie tylko zaszokował liderów PO i Lewicy, ale wręcz, pardon, ogłupił.

I taki na przykład Marek Pańczyk, w sygnowanym przez siebie tekście, wyłuszcza liczne dowody na twardy konflikt burmistrza Antosika z posłem Bartosikiem i starostą Kałużnym, nawet przy tym się nie zająknął o jakimkolwiek innym podmiocie politycznym w Turku, który mógłby rzucić PiSowi rękawicę.

Antosik zdradzony przez PO

Kolego Marku! Z Twojej publikacji wynika, że lokalni politycy PO i Lewicy gotowi byliby ulegać PiSowi. Pozwolisz, że będę powątpiewał. A w takim razie, trudno nie zadać pytania, dlaczego konkurenci PiSu rzucili polityczne wyzwanie swojemu największemu sojusznikowi, jakim przez lata był Antosik. Na miejscu burmistrza czułbym się ewidentnie zdradzony. I to jest dla mnie największy dysonans w polityce lokalnej, z którym w sowim tekście całkiem przesadziłeś. Bo chyba nie chciałeś napisać, że mniejszym dysonansem byłoby gdyby poseł Bartosik poparł Piotra Rybarskiego. Słowem, drogi Marku, przestań suflować poważnym politykom, albo na początek chociaż zmień autora.

Posiłkując się nadal kategorią wylansowaną przez mojego szkolnego kolegę, zacząłem zastanawiać się, czy aby o większym dysonansie w lokalnej polityce nie powinno się mówić w przypadku wyborczego aliansu PO i Lewicy. Przecież pod względem ideologicznym to dwie całkiem odrębne formacje. Tyle, że w Turku i w powiecie tureckim PO i Lewica doprowadziły się, lub też zostały do tego doprowadzone, do takiego stanu uwiądu, że oddzielnie nie były w stanie zbudować sensownych list wybiorczych. Tak więc wspólny start PO i Lewicy dał im skuteczny wehikuł wyborczy, co przy wspomnianych już błędach miejskiego PiSu dało tej koalicji siedem mandatów w radzie miejskiej i drugą turę Piotrowi Rybarskiemu. Dlatego nie zgadzam się z opinią, że oto PO otworzyło sarkofag z lokalnymi politykami Lewicy. Uważam wręcz przeciwnie, to Marczewski i jego kandydaci stanowili wartość dodaną dla turkowskiej Platformy. Zwróćmy bowiem uwagę, że żadna z trzech „jedynek” na listach PO/Lewica do rady miejskiej nie zdobyła największej liczby głosów w swoim okręgu, a sam Dariusz Młynarczyk nawet nie zyskał mandatu radnego miejskiego. No cóż, może pan Młynarczyk jest niezłym politykiem, tyle, że niewybieralnym. W tym kontekście musimy zastanowić się, dlaczego zwolennicy PO i Lewicy akceptują w Turku sojusz wyborczy tych dwóch odmiennych formacji, a sztywnieją i oburzają się na posła Bartosika, gdy apelując do swoich wyborców, aby nie głosowali na Piotra Rybarskiego ma na oku interes swojej partii.

W powyższych rozważaniach próbowaliśmy odpowiedzieć na to pytanie, ale jeszcze ważniejsze jest, że po ostatniej środzie logika ponownie zaczęła obowiązywać w lokalnej polityce. Już bez dysonansu.

Andrzej Jarek

źródło: materiał prasowy nadesłany