Nie ulega wątpliwości, że sprawy funkcjonowania szpitala w Turku znajdują się w centrum zainteresowania mieszkańców naszego regionu. To przecież w wielu wypadkach kwestia nie tylko zdrowia ale i życia nas wszystkich. Spotykamy się z różnymi opiniami na temat działalności tej placówki, wielokrotnie krytycznymi. Słyszymy o braku lekarzy i innego personelu medycznego, ciągłym braku pieniędzy, rosnącym gigantycznym zadłużeniu. Z drugiej strony wiemy o dokonanych remontach i zakupie bardzo drogiego, wysoko specjalistycznego sprzętu i aparatury, na które to remonty i zakupy pieniądze od kilku lat przeznaczały poszczególne samorządy. Pacjenci, wielokrotnie nasi bliscy i znajomi informują o niezwykłym zaangażowaniu personelu, empatii, wzorowej opiece i skutecznym leczeniu. Mówią jednak także o przypadkach znieczulicy, lekceważenia czy arogancji, bo jakże inaczej zakwalifikować choćby ostatnie zdarzenie gdy pacjentka na wózku inwalidzkim, dializowana, z wysoką cukrzycą kilka godzin oczekuje na  SOR aby ją przyjęto na oddział.Pan Sobczak pomimo upływu dwóch tygodni nie raczył odpowiedzieć na nasze zaproszenie. Jako człowiek konsekwentny w  działaniu skontaktowałem się telefonicznie z Sobczakiem. Poinformował mnie, że nie spotka się z nami ponieważ w przeszłości był bezzasadnie oczerniany a jego żona wręcz zaatakowana na ulicy. Zapewniłem pana Sobczaka, że żadnych ataków na niego nie szykujemy a wprost przeciwnie, liczymy  na spokojną, merytoryczną dyskusję i wyjaśnienie wielu spraw które nurtują mieszkańców powiatu. Wskazałem ponadto, że osoby decydujące się na pełnienie funkcji publicznych muszą się liczyć  z dużo większą krytyką a ochrona ich dóbr jest znacząco węższa.

W jednym z wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka podkreślono, że wolność wypowiedzi to nie tylko „informacje” i „poglądy” które są dobrze przyjmowane, ale także takie które są nieprzychylne, szokują lub przeszkadzają. Takie są wymogi pluralizmu, tolerancji i otwartości bez których nie ma „społeczeństwa demokratycznego”. Oczywiście prawo do krytyki nie może być wykorzystywane w taki sposób, aby naruszało dobre imię lub cześć krytykowanego a krytyka przybierała formę bezpodstawnej agresji. Dziwię się, że pan Sobczak nie polemizował kiedy zarzucano mu nieudolne kierowanie kopalnią, nieprawidłowości w spółce wodociągowej w Kole, doprowadzenie do upadku klubu „TUR” Turek, czy też zawieszenie na kilka miesięcy działalności oddziału wewnętrznego w naszym szpitalu. Sam wielokrotnie doświadczałem bezpardonowych ataków i krytyki ze strony swoich politycznych oponentów. Do głowy mi jednak nie przyszło aby unikać z nimi polemiki czy też spotkań i dyskusji, a wielokrotnie było ostro. Dyrektora Sobczaka moje argumenty nie przekonały, kolejny raz odmówił spotkania.  Sprawdziliśmy  jak aktywnym radnym Sejmiku Wielkopolskiego jest pan Sobczak. O ile w 2019 i 2020 roku zabierał kilka razy głos poruszając sprawy ścieżek rowerowych w naszym powiecie czy też strategii gospodarczej dla naszego regionu po likwidacji kopalni i elektrowni, to w 2021 i 2022 roku praktycznie zaniemówił. Dopytywany dlaczego kompletnie stracił aktywność oświadczył, że zabieranie głosu podczas obrad sejmiku to jak „rzucanie grochem o ścianę”. Przyznam, że nie tak  widzę rolę radnego sejmiku w którym są do wykorzystania duże pieniądze. To powinna być wspólnie z naszymi samorządowcami ciągła walka o nasz powiat, o środki na inwestycje i działania zmierzające do jego rozwoju a nie tylko pobieranie wysokich diet.

Pytanie więc, kogo i po co my do tego sejmiku wybraliśmy? Bardzo trudno jest dotrzeć do obiektywnych, rzetelnych danych dotyczących sytuacji finansowej szpitala w Turku. Dlatego też chcieliśmy zapytać dyr. Sobczaka czy prawdą jest, że podczas jego dyrektorowania zadłużenie rośnie lawinowo i wynosi dzisiaj ponad 25 milionów złotych (planowane zadłużenie miało być na poziomie 14 milionów) a zobowiązania wymagalne wynoszą ponad 2,5 mln złotych. Czy to prawda panie Sobczak? Trudno będzie za taką sytuację obwiniać Lewicę czy Tuska bo to przecież PiS rządzi już 7 lat a pan jest nominatem tej partii na fotel dyrektora i pobiera z tego tytułu gigantyczne wynagrodzenie. Słyszymy o jakimś drobnym dofinansowaniu szpitali będących w dramatycznej sytuacji finansowej, w tym i naszej lecznicy. Wiemy, że to to taki zabieg jak leczenie cholery apapem, pytamy więc co dalej, jakie są perspektywy, grozi nam zamknięcie szpitala, czy nie. Podejrzewam, że boi się pan publicznych spotkań jeśli nie odbywają się one w pisowskim „kółku wzajemnej adoracji”, to może chociaż na łamach lokalnych mediów odpowie pan na nurtujące mieszkańców pytania, ustosunkuje się do problemów które chcieliśmy poruszyć.

Marian Mirosław Marczewski