Miejsce 10 – staw w „dużym parku”

Propozycja dla tych, którzy lubią spędzać czas na łonie natury. Jako, że nikt nie twierdzi, iż Matka Natura musi być czyściochem, a nie dajmy na to fleją, toteż parkowy staw niewiele ma wspólnego z wysoką przejrzystością wody. Za to na pewno woda skosztowana z tego mini akwenu zawiera nieporównywalnie większe ilości substancji odżywczych i ogólnie wszelakich niż sztampowa mineralna. Opiwszy się mulistej cieczy czy wymoczywszy w niej nogi, możemy wylegując się na wątpliwej estetyki pomoście nasłuchiwać o czym szumią szuwary.

Miejsce 9 – były basen przy ul. Tadeusza Kościuszki

Przestrzeń skryta przed oczyma przechodniów i wszelkich osób postronnych niczym miejsce z powieści „Tajemniczy ogród” Francesa Hodgson Burnetta. Miejsce o niedającym się określić przeznaczeniu. Betonowa konstrukcja osuszonego basenu prawdopodobnie pełni rolę widocznego z lotu ptaka szarego prostokąta. Fantazyjnie powyginane elementy stalowych barierek, odgradzających teren od przyległego do liceum parkingu, mogą świadczyć o silnym oddziaływaniu pola magnetycznego. Efektu niezwykłości dopełniają malunki naścienne, skrzętnie odcięte od ludzkiego wzroku solidnym żywopłotem.

Miejsce 8 – ul. Ogrodowa

Kraina „długiego podwórza” nieco w stylu Noir, rozdarta strefami wpływów kościoła oraz pobliskiego marketu o swojskiej nazwie i portugalskim rodowodzie. Zastosowane w tym miejscu formy podłużnych działek mieszkaniowych sprzyjają spacerom, co przyniesie po latach wymierne skutki w postaci zbawiennego wpływu na stan zdrowia mieszkańców.

Miejsce 7 – ul. Nowa

Miejsce wychodzące naprzeciw monotonii i nudzie, cechującej betonową dżunglę miasta. Asfalt utrzymany w tonacji mozaiki czy też wyklejanki, razem z chodnikiem oraz rozmaitymi zagłębieniami i pęknięciami tworzy ferie najrozmaitszych odcieni szarości. Urokliwe pustostany z intrygującą przeszłością zakładu mięsnego dodają ulicy charakteru.

Miejsce 6 – okolice ul. Jedwabniczej

Ta scenerii rodem z gry „Stalker: Cień Czarnobyla” to miejsce kontrastów. Zniżając wzrok z błękitu nieba oraz bieli buchających kłębów dymu z pobliskich kominów, dostrzeżemy w tym miejscu prawdziwą eksplozję barw: szarość tynków, zieleń wybujałej roślinności, rdzawe odcienie barierek i znaków.

Miejsce 5 – ul. Wąska

Przestrzeń przyjazna człowiekowi. Niewykorzystana atrakcja turystyczna miasta, mogąca zapewne posłużyć jako cel wycieczek dla osób uskarżających się na lęk przestrzeni. Miejsce swą barwnością nawiązujące do kolorowych i ciasnych uliczek Chinatown. Wąska charakteryzuje się wysokim współczynnikiem występowania znaków ostrzegawczych i informacyjnych, występujących na drzwiach garaży, murach, elewacjach domów.

Miejsce 4 – os. Matejki

Hołd złożony przeszłości Turku, dzięki odcięciu się od barbarzyńskich praktyk remontowo-budowlanych. Surowa przestrzeń pełni rolę centrum informacyjnego, tudzież przestrzeni na miarę londyńskiego Hyde Park, gdzie każdy może przedstawić swoje zdanie. W trosce o trwałość wyrażanych poglądów, zapisywane są one dla potomnych na murach czy śmietnikach, obdarowując przyjezdnych oraz młodzież wiedzą z zakresu kibicowskich upodobań, wyrażanych poglądów religijnych czy czysto indywidualnymi wywodami.

Miejsce 3 – były budynek TARY przy ul. Wincentego Milewskiego

Budynek ten to śmiałe i nowatorskie jak na Turek połączenie stylów architektonicznych. Urzeka zestawienie „brutalności” formy nieruchomości z okalającą go wybujałą przyrodą. Toporność blado-brunatnej elewacji przełamana została nieco nostalgicznymi formami zacieków. Elementami oddającymi pewną subtelność są resztki szyb pozostałe we framugach. Puste otwory okienne — zapewne za sprawą wytycznych fengshui — zapewniają swobodny przepływ energii pomiędzy wnętrzem budynku a zewnętrzną przestrzenią.

Miejsce 2 – dawna Parowozownia przy ul. Kolska Szosa

Teren, którego rozwój jest niemożliwy do powstrzymania. Dawniej parowozownia nikomu przecież niepotrzebnego w Turku transportu kolejowego. Na szczęście dziś miejsce to pozbawione już nieznośnego stukotu brudnych maszyn parowych wreszcie może rozwinąć skrzydła. Doskonała przestrzeń przeznaczona do niezobowiązujących spotkań, zarówno artystów malarstwa ściennego, zwolenników improwizowanego recyclingu śmieci, jak i fanów survivalu czy kosztowania trunków na łonie przyrody.

Zwycięskie miejsce 1 – os. Awaryjne

Miejsce przywołujące wspomnienia, aspirujące widokami do miana polskiej Prypeci. Już sam basen potrafi swym nowoczesnym designem z pogranicza oranżerii i buszu uzmysłowić człowiekowi, że dawnej człowiek pływał pośród zieleni i tataraku, a nie w wybetonowanym pojemniku. Architektura osiedla także nie pozwala zapomnieć o przeszłości ani na chwilę. Wystarczy spojrzenie na wystrzeliwujące w niebo znienacka zza bloków kominy, by przypomnieć sobie rok 1986 i smak płynu Lugola. Tylko nad czym tak użala się płacząca wierzba?

Ktoś zasłużył na wyższą pozycję w rankingu? Któreś z wymienionych miejsc nie powinno znaleźć się na tej liście? Jakaś lokacja została niesłusznie pominięta? Czekamy na Wasze komentarze.