Wybrałem się o wczesnej godzinie sądząc, iż na taki film i premierowy pokaz, biletów może nie wystarczyć. Pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, kiedy dotarłem do kina, to brak plakatów z tego filmu, jednak wiedziony nadzieją wszedłem do środka. Naiwnie sądziłem, że na tak dobry film plakatów nie trzeba, ponieważ jak każdy dobry towar sam się reklamuje. Jakież było moje zdziwienie, gdy pani w kasie oznajmiła mi, iż Kino „TUR” nie wyświetla premierowych projekcji razem z innymi kinami w kraju. Czytaj: dużymi kinami. I nie chodzi o to, że wyświetla te premiery szybciej. Niestety wyświetla te filmy dopiero wtedy, kiedy w innych miastach o nich zapominają, a w naszym mieście większość ludzi oglądała je na DVD.

Zniesmaczony wróciłem do domu. Pomyślałem, że chyba zainwestuję i kupię sobie odtwarzacz DVD oraz zapiszę się do wypożyczalni. Wtedy seanse będą odbywały się w moim domu jakieś trzy tygodnie po premierze filmu, a nie trzy miesiące później jak to w większości przypadków ma miejsce w naszym kinie. Jednak obiecałem też sobie, że nigdy nie odpuszczę, choćby raz na jakiś czas, możliwości odwiedzin naszego kina. Jest ono dla mnie swoistym skansenem, z czasów PRL-u, wśród innych kin. Jednak to „nasze” kino, i nie jest istotą rzeczy żeby było na czasie, tylko to, żeby ciągle było.

P.S. Piszę z miasta, w którym jest Cinema City. Podwójne.

Wojciech Sienkiewicz