O tym rodowodzie powinna świadczyć tarcza herbowa, a raczej jej średniowieczny kształt, tymczasem obecna tarcza pochodzi z zupełnie innego okresu. Została przyjęta w czasach kiedy Turek był pod pruskim zaborem (jak wiemy wtedy właśnie zaborca dokonał sekularyzacji dóbr kościelnych na zajętych polskich ziemiach). Tak się składa, że w przyszłym roku będziemy obchodzić 1050 rocznicę chrztu Polski. Warto więc przy tej podwójnej niejako okazji pomyśleć nad tym, czy mieszkańcy Miasta Turek powinni obrać dla swojego miasta (a może i dla powiatu) świętego patrona.

Nadawanie dzieciom przy chrzcie świętym imion świętych jest powszechne i naturalne. Jakie – o tym decydują rodzice dziecka. Robimy tak dlatego, że trzeba każdego z nas jakoś określić, nazwać, żeby było można nas odróżniać od innych ludzi. Robimy tak również z myślą o tym, żeby święty, którego imię nadaliśmy swoim dzieciom, a też sami otrzymaliśmy od swoich rodziców, opiekował się nami i wspierał nas przez całe życie. Myśl jaka przyświeca rodzicom jest też taka, żeby dziecko, a potem dorosły człowiek miał określony wzór do naśladowania. Święci są z pewnością godni tego, byśmy ich w całym naszym życiu naśladowali.

Dokładnie taka myśl przyświecała w dawnych wiekach mieszkańcom miast, dlatego bez mała wszystkie dawne miasta miały swoich patronów. Obierając obecnie patronów dla dzisiejszych naszych miast nawiązujemy do tych tradycji, ale też pragniemy w postawie świętego patrona miasta znajdować inspirację dla siebie i to nie tylko w wymiarze indywidualnym, ale też w wymiarze rodzinnym, a także społecznym. Życie każdego świętego cechowała wielka odwaga i umiłowanie wiary, dobroć dla innych, bezinteresowna pomoc niesiona drugiemu człowiekowi. Intuicyjnie to wiemy, dlatego tak często do świętych się odwołujemy. Dzięki temu czujemy się wtedy pewniejsi, mocniejsi, lepsi. Właśnie w życiu świętych powinniśmy szukać motywacji do trwania w wierze. Potrzebna nam jest, zwłaszcza w dzisiejszych czasach nacechowanych brutalnością i bezwzględnością, separacją między ludźmi, wiara w drugiego człowieka, dobry przykład do naśladowania. Do tego, aby w codziennych relacjach samemu być otwartym na drugiego człowieka, gorliwym w niesieniu pomocy, pojednania i pociechy potrzebującym. Oglądając się wokół widzimy na co dzień konflikty, waśnie, spory w rodzinie, wśród sąsiadów, w życiu społecznym. Jakże mocno narażona jest dzisiaj godność człowieka, tego, który przecież ma być traktowany jako podmiot, w każdym działaniu, już nawet wtedy gdy jakiekolwiek działanie jest planowane. Jakże pilną potrzebą jest uświadomienie sobie tego, a także tego jak wiele złego w jakimś takim zacietrzewieniu, zapamiętaniu, człowiek potrafi zrobić drugiemu, zwłaszcza w sferze życia społecznego.

Święty Jan Paweł II mówił do nas: „Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz przez to kim jest, nie przez to, co ma, lecz przez to, czym dzieli się z innymi. (…) Człowiek nie jest tylko sprawcą swoich czynów, ale przez te czyny jest zarazem w jakiś sposób „twórcą siebie samego. (…) Człowieka trzeba mierzyć miarą serca – sercem”.

Czy te refleksje przyświecały ludziom w dawnych wiekach, kiedy obierali dla swoich miast patronów? Z licznych przekazów wiemy, że byli dumni ze swoich patronów, odnosili się do nich z wielką pokorą, zanosili modły. O lepszy los, o lepszą przyszłość, o bezpieczny dom, bezpieczny dzień, o dostatek dnia codziennego.  O ochronę przed wojną, zarazą, głodem, ogniem, powodzią.

Czy stać nas na to, aby dla Turku obrać patrona? Czy potrafimy się przy tym celu zjednoczyć, stanąć ponad podziałami? Czy Rada Miejska naszego miasta jest w stanie przyjąć oświadczenie ustanawiające patrona? Czy pojawi się oddolna inicjatywa społeczna mieszkańców, która wesprze Radę Miejską w przedsięwzięciu ogłoszenia osoby świętego patronem Turku? W przedsięwzięciu nawiązującym do wielowiekowych europejskich, a także  polskich tradycji oddawania miast pod patronat świętych.

W istocie taka inicjatywa już się onegdaj pojawiła, a to za sprawą członków Koła Stowarzyszenia Civitas Christiana w Turku i ludzi z tym środowiskiem związanych. W tej sprawie skierowane zostało przez to środowiska pismo do władz miasta. Zaproponowano  w nim, aby za patronkę Turku została wybrana św. Faustyna, uważana przez wielu za jedną z największych świętych naszych czasów, która jak wiemy z Jej Dzienniczka, rozmawiała z samym Panem Jezusem, a do tego wywodzi się z naszego powiatu. Być może inicjatywa Civitas Christiana nie została podjęta, gdyż nie było ku temu dobrej okazji. Obecnie pojawiła się znakomita okazja, wspomniana już przeze mnie przypadająca w przyszłym roku 1050-ta rocznica chrztu Polski, a także 675 rocznica nadania praw miejskich naszemu miastu. Gdyby kierować nasze myśli w stronę świętej Faustyny, to podpowiem, że rok 2016 został przez papieża Franciszka ogłoszony Rokiem Bożego Miłosierdzia. 

No właśnie, czy trafi nam się lepsza okazja? Czasy idą trudne, może więc warto podjąć oddolną, społeczną inicjatywę w tej sprawie, powołać społeczny komitet? Dodam, że w ostatnim okresie święta Faustyna została obrana za patronkę Łodzi i Bełchatowa. Odległa Zielona Góra obrała za patrona świętego Urbana I, papieża i męczennika. Pobliski Poznań ma dwóch patronów Piotra i Pawła, a niedaleka Słupca w 2009 roku obrała za swojego patrona świętego Wawrzyńca.

Jest więc na kim się wzorować, dlatego może zamiast się zastanawiać czy to zrobić, pomyślmy jak to zrobić.

Zainteresowanym podaję swój telefon komórkowy 601-321-144.

Korzystając z okazji, że jestem przy głosie, już dziś mieszkańcom Turku i Powiatu Tureckiego, tym których znam i tym, których może jeszcze poznam, słowem wszystkim mieszkańcom życzę wspaniałych Świąt Bożego Narodzenia.

Jerzy Wesołowski