Jak często lecimy pośpiesznym automatem, funkcjonując w mniejszej, lub większej wygodzie, a jak często zadajemy sobie szczere pytania dotyczące naszego własnego życia?
Czy słuchamy własnych potrzeb?
Czy umiemy odróżnić te wspierające od nawykowych?
Czy żyjemy blisko samych siebie?
Dlaczego nie zwracamy uwagi na kroplę deszczu płynącą po oknie, albo na gałęzie drzew kołyszące się na wietrze?
Czasem przychodzi nam to z łatwością, a przeważnie jest to dla Nas trudne.

To nie jest książka, w której odnajdziemy gotowe recepty i rozwiązania.
Mamy za to niezwykłą szansę znaleźć się bliżej siebie, żyć swoje życie, wsłuchać się we własny rytm i własna melodię.

Chyba każdy z nas doświadczył zderzenia z codziennością po powrocie z urlopu. Ta różnica między wypoczynkiem, a codziennością jest odczuwana prawie zawsze. Tymczasem autor zapewnia nas, że droga do polubienia zwykłych poniedziałków wiedzie przez poznanie i polubienie siebie. Przez przytulenie własnej prawdziwości. Trzeba się zatem zatrzymać i usłyszeć się pośród zgiełku i tempa współczesnego świata.

To dzieło o autentycznym polubieniu codziennej rzeczywistości. Instrukcję obsługi można zawrzeć w jednym zdaniu – cokolwiek umiesz ze sobą, umiesz ze światem. Bo tak naprawdę, jeśli potrafimy być blisko siebie, potrafimy być z drugą osobą.

Jeśli umiemy być wdzięczni, wtedy cieszą nas i duże sukcesy i małe chwile. Jeśli czujemy w sobie głęboki spokój, to czujemy go niezależnie od wydarzeń. Jeśli natomiast zakłamujemy się w jakiś sposób, będziemy też manipulować odbiorem rzeczywistości. Eksportujemy na zewnątrz, to co nosimy w sobie. Przeżywanie życia tak, aby poniedziałek zaczynał się szczerym uśmiechem jest jedną z najcenniejszych życiowych umiejętności. I dzięki kolejnym rozdziałom tej książki, odkryjemy, że wcale nie jest to takie trudne.

Życie, nasze życie, dzieje się w nas. No bo gdzie indziej?

Często jednak wolimy zakładać, że to kwestia innych ludzi, okoliczności, dzieciństwa, rządu, czy nawet spisku… Takie myślenie prowadzi do wygody, niepodejmowania wyborów i niebrania odpowiedzialności za swoje decyzje. Uświadomienie tego to kluczowa sprawa.

Poniedziałek jest symbolem zwykłości. Znakomita większość życia to codzienność, bez realizacji „pełnego potencjału”, bez stawiania sobie warunków, bez dyktatu szczęścia.

Polubić poniedziałki to pogodzić się z życiem. Zaprzyjaźnić się z nim. Bo życie jest kompletne, składa się z różnych smaków, zysków, strat, przykrych uczuć, odrzucenia, nudy, pasji, obowiązków i urlopów.

„Gdybyśmy wiedli przyjazne sobie, wspierające życie, w zgodzie z naturalnymi potrzebami, bez napięcia i z klarownością, czego tak naprawdę chcemy, to wyjazd feryjny na narty, czy wakacje w tropikach byłyby przywilejem, nie koniecznością. Bo skoro lubimy swoje życie, swoją codzienność, to lubimy też poniedziałki”, zwłaszcza te, gdy wracamy do domu. Nie zapominając, że nasze życie jest zniuansowane, a każdy z nas jest indywidualnym przypadkiem. Akceptacja tego to wolność.

Monika Choinka